Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Κάποια μέρα θα χρειαστεί και να μισήσεις!!!!













Αυτός ο λόγος μου καρφώθηκε σαν σφαίρα στο μυαλό μου πριν 15 χρόνια  περίπου,
όταν τον πρωτοάκουσα.
Τότε παίδευα το μυαλό μου να καταλάβω, αλλά δεν μπορούσα.
Είναι ο λόγος ενός μεγαλύτερου που απευθυνόμενος στον ανέμελο νεαρό
του εξηγεί πως δεν είναι τα πάντα δεδομένα.
Πώς όλα κατακτώνται με πάλη και διατηρούνται με ακόμη περισσότερη πάλη.
Γιατί κάποιος άλλος θέλει να σου το πάρει.
Ποιο;....Οτιδήποτε σου δίνει ζωή.

Το παιχνίδι ή το παγωτό όταν είσαι μικρός.
Την γκόμενα όταν μεγαλώσεις λιγάκι.
Τη δουλειά, το σπίτι και την αξιοπρέπεια σου όταν μεγαλώσεις περισσότερο.
Και πως να παλέψεις αν δεν μισήσεις;
Έτσι λοιπόν, αυτός ο σοφός μου είπε τότε, ότι όταν κάποτε θα δω πως όλα αυτά
που μου λέει είναι αλήθεια, θα με περιμένει σκληρή δουλειά!
Μου είπε να παλέψω για να επιζήσω, γιατί έξω από το σπίτι είναι η πραγματική ζωή.
Εκεί έξω που ο άνεμος αγριεύει,
μακρυά από τη θαλπωρή των τεσσάρων τοίχων του σπιτιού και της οικογένειας.
Εκεί έξω, που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Και πρέπει να γίνεις η μεγάλο ψάρι ή παραμένοντας μικρό
να βρεις τρόπους να επιβιώσεις, αποφεύγοντας το μεγάλο.
Αλλά θα έρθει μια μέρα που θα χρειαστεί και να τα βάλεις με αυτό το μεγάλο ψάρι.
Γιατί η τροφή δεν θα φτάνει πια για όλους.
Και ή το μεγάλο ψάρι θα φάει την τροφή, μαζί και εσένα,
ή θα εξουδετερώσεις το μεγάλο για να μοιραστείς την τροφή με τα υπόλοιπα μικρά ψάρια.
Ή το μεγάλο ψάρι θα ζήσει ή εσύ.
Και γι'αυτό πρέπει να παλέψεις.
Και για να παλέψεις πρέπει να μισήσεις.
Αλλιώς θα χάσεις.
Τι να μισήσεις όμως;
Το μεγάλο ψάρι;
Ή τα μικρά που το γυροφέρνουν, γυρεύοντας καλύτερη μεταχείριση;
Όχι!
Να μισήσεις το φόβο, την δείλια, την αδικία, την πλεονεξία....
Και θα χρειαστεί να μισήσεις και τους φορείς όλων αυτών.
Ναι, δεν είναι ντροπή να μισήσεις αυτόν που μπαίνει εμπόδιο στην ευημερία των πολλών.
Αυτός έχει μισήσει ήδη τον εαυτό του.
Εσύ δεν κάνεις τίποτα παραπάνω, παρά μόνο να τον αντιμετωπίσεις όπως αυτός επέλεξε.
Ναι, το ξέρω, δεν είναι τόσο όμορφα και ουτοπικά όλα αυτά.
Ο Γκάντι θα με μάλωνε!
Άλλα δεν μπορώ να ασπαστώ ιδέες του τύπου ότι θα φροντίσει το σύμπαν γι'αυτό
και ότι πρέπει να έχουμε καλή ενέργεια γιατί το σύμπαν θα φροντίσει για εμάς
και πρέπει να είμαστε πάντα χαμογελαστοί και πάντα θετικοί και κολοκύθια τούμπανα....
Όπως μου έλεγε μια γνωστή τις προάλλες ''να σκέφτεσαι θετικά να χαμογελάς και όλα θα φτιάξουν''
Πως να χαμογελάω κυρά μου όταν το σύμπαν γα@@@τε;
Αλλά η σκληρή αλήθεια του κόσμου είναι ότι κατά περιόδους δημιουργούνται στρατόπεδα.
Και αναγκάζεσαι να επιλέξεις στρατόπεδο.
Και καταλαβαίνεις τότε πως όλες αυτές οι θεωρίες αγάπης που αναμάσαγες
ήταν πολύ ωραίες για είναι αληθινές.
Χρησιμεύουν ως υπόβαθρο για τη σκέψη και το χαρακτήρα σου.
Αλλά αν μείνεις σε όλες αυτές τις θεωρίες περί θετικής ενέργειας και καλής ενέργειας
και ότι άλλης στο διάολο ενέργειας θέλεις, δεν είναι γιατί αγαπάς, αλλά γιατί φοβάσαι!!!!!
Φοβάσαι να νιώσεις αυτό που θα σε σύρει στη μάχη και τότε απλώς περιμένεις
από τους άλλους να παλέψουν γι'αυτό που φοβάσαι να πολεμήσεις!
Ας χαμογελάμε εμείς και να έχουμε θετική ενέργεια και ας μας γαμ@@νε την κωλοτρυπίδα!
Ασε μας κυρά μου...
ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΟ ΘΑ ΣΦΑΓΙΑΣΤΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟ ΣΟΥ ΤΟ ΣΟΙ!
Πολεμάς και περιμένεις με απέραντο αίσθημα δικαίου να δρέψεις τους καρπούς της νίκης,
παρέα με εκείνον που πολέμησε δίπλα σου!
Η αλήθεια είναι πως ο σοφός που σας έλεγα με είχε προειδοποιήσει.
''Πάλεψε τώρα να επιζήσεις, έξω απ'το σπίτι ο άνεμος αγριεύει.
Κανείς ποτέ δεν σου μάθε πως κάποια μέρα θα χρειαστεί και να μισήσεις.
Έτσι η αγάπη σου είναι φόβος, ζωή από τους άλλους έμαθε να κλέβει''
Το θυμάται κανείς αυτό το τραγούδι του μεγάλου Σιδηρόπουλου;
Αυτόν τον σοφό τον έλεγαν Παύλο!


Κάποτε θα δεις πως όλα είναι αλήθεια
σκληρή δουλειά σε περιμένει
γευόσουνα τα λόγια
που απο το στόμα σου μοιάζανε παραμύθια
τώρα το τελευταίο παιχνίδι
μες στο δωμάτιο σου αόρατο ανασαίνει

Μονάχη στέκεσαι στο δρόμο
τον άνθρωπο κοιτάς με τρόμο
και ψάχνεις τον μπαμπά σου
πάνω του να βρεις
στην τύχη ψάχνεις προστασία
γαντζώνεσαι σαν ικεσία
παράσιτο στη δύναμη άλλων ν'αρπαχτείς

Πάλεψε τώρα να επιζήσεις
έξω από το σπίτι ο άνεμος αγριεύει
κανείς δεν σου μάθε ποτέ
πως κάποια μέρα θα χρειαστεί και να μισήσεις
έτσι η αγάπη σου είναι φόβος
ζωή από τους άλλους έμαθε να κλέβει
                                                    Παύλος Σιδηρόπουλος

Μάνος Σαββιδάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου