Δυστυχώς αυτή είναι!
Καμαρώστε τα παιδιά της που θα θέλαμε όλοι να είναι η ελπίδα!
Αλλά αυτά τα παιδιά δεν είναι ελπίδα!
Είναι η απελπισία ενός αύριο χειρότερου κι από το σήμερα!
Εξάλλου δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για να το σκεφτεί κανείς αυτό.
Ούτε και παρατηρητικότητα φυσικά.
Απλά, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια τους φοιτητές και τους μαθητές
νωθρούς, άπραγους και αδρανείς μπροστά σε όσα συμβαίνουν.
Ναι, αυτή που κάποτε ήταν η πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων,
τώρα είναι η πρωτοπορία του καναπέ.
Μα καλά για το δικό τους μέλλον δεν μιλάμε.
Για το δικό μου φρικάρω που πάω στα σαράντα;
Που είναι σήμερα το φοιτητικό και το μαθητικό κίνημα;
Είναι και εκείνα τα γαμημένα τα online games που τους έχουν σαπίσει τα μυαλά.
Άσε που δεν μπορούν να βγάλουν λέξη από το στόμα τους
και το μόνο που ξέρουν είναι να βολοδέρνουν ανέραστα και ψυχαναγκαστικά
γύρω απ'τις επιβεβλημένες τους συνήθειες.
Όσο για τους παιδαγωγούς τους, άσε δεν θέλω να τους πικράνω,
γιατί έχω κάποιους φίλους μου ανάμεσα στους δασκάλους και καθηγητές!
Όλα στην ώρα τους!
Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, δεν καταλαβαίνουν τίποτα άλλο παρά μόνο την πάρτη τους.
Πολλοί μιλάνε για την γενιά του πολυτεχνείου που κοίταξε τον εαυτούλη της.
Ναι, όντως, αλλά αυτή η γενιά όταν ήταν παιδιά, άνθισε και αγωνίστηκε
για ένα καλύτερο αύριο.
Μόλις μεγάλωσε, βολεύτηκε, σάπισε και της βγήκε ο ατομικισμός.
Η σημερινή γενιά έχει σαπίσει πριν καν ανθίσει!!!!
Είναι νιάτα που σκέφτονται σαν συνταξιούχοι!
Είναι νιάτα που αντί να ερωτευτούν την ζωή και τον εαυτό τους,
ερωτεύονται τις οθόνες τους!
Είναι νιάτα που αντί να κρατούν τριαντάφυλλα,
κρατούν τα ποντίκια των βίαιων εφιαλτών τους!
Τα δάχτυλα τους δεν τα χρησιμοποιούν για να σχηματίσουν το σήμα της νίκης
ή για να ζωγραφίσουν τα όνειρα τους με σκιές στον τοίχο.
Αλλά για να ασχημονούν στα πληκτρολόγια με greeklish και ανόητες συντομογραφίες.
Το internet δεν το χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν, αλλά για να απομονωθούν.
Το στόμα τους δεν το ανοίγουν για φωνάξουν,
αλλά για να χάσκουν ανόητα μπροστά από μια οθόνη με πλαστά τέρατα.
Δεν παλεύουν και δεν ονειρεύονται για φτιάξουν το μέλλον τους καλύτερο,
παρά προτιμούν να ενταχθούν σε ένα ψεύτικο ψηφιακό κόσμο
και να ενδύονται χαρακτήρες τεράτων μπας και ζήσουν λίγη ένταση.
Με τέτοια νεολαία απορώ πως θα έρθει η αλλαγή σε αυτόν εδώ τον τόπο!
Έχω καταντήσει να ελπίζω πιο πολύ στους μετανοημένους 40άρηδες
παρά στους ανέραστους 20άρηδες!
Αν δεν κάνουμε κάτι και γρήγορα να ξυπνήσουμε τα παιδιά από τον λήθαργο
την έχουμε βάψει και σαν έθνος και σαν φυλή και σαν χώρα!
Μάνος Σαββιδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου