Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Κοίτα όσο θες, αλλά μην αγγίζεις!!!!




















Γιατί εδραιώθηκε ο καπιταλισμός τόσο ώστε να έχουν πειστεί τελικά σχεδόν όλοι
ότι δεν μπορεί να σταθεί κανένα άλλο σύστημα;
Γιατί αυτό το άναρχο πολιτειακό-οικονομικό μόρφωμα,
αυτός ουσιαστικά ο ελευθεριακός αναρχισμός,
μας έχει επιβληθεί τόσο στο νου, σε σημείο να προτιμούμε ακόμα και την οικονομική υποδούλωση,
από το ρίσκο της κατεδάφισης του,
και της αντικατάστασης του από μια νέα συλλογικότητα;
(Δεν αναφέρω καν την λέξη κομμουνισμός γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, οι 9 στους 10,
τουλάχιστον μέχρι σήμερα, θα προτιμούσαν να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα
από το να συζητήσουν, έστω την επαναφορά του, σε νέο πλαίσιο!).

Γιατί;
Ακόμα και οι πιο άσχετοι με τα οικονομικά, έχουμε μάθει-για να παραθέσω και ένα παράδειγμα
της καπιταλιστικής φρίκης-ότι μαζεύονται κάποιοι αλητήριοι και βγάζουν λεφτά
στοιχηματίζοντας πάνω στην οικονομική κατάρρευση και εξαθλίωση ολόκληρων χωρών.
Φυσικά και λογικά σε μια ιδεατή κοινωνία όπου οι παθητικότητα δεν θα είχε συντρίψει
τους πολίτες, κάτι τύποι σαν τον Σόρρος, θα συλλαμβάνονταν ως εχθροί της ανθρωπότητας.

Ακόμα και οι ποιο σκληροπυρηνικοί  δεξιοί-κεντρώοι έχουν καταλάβει ότι,
στο υπάρχον κοινωνικό-πολιτικό σύστημα, ο ένας στους εκατό, θα παρασιτεί,
ζώντας πλουσιοπάροχα ως τσιμπούρι-βρυκόλακας στο σώμα των υπόλοιπων 99,
εκμεταλλευόμενος την υπεραξία της εργασίας τους.
Ο ένας (κεφαλαιοκράτης) θα γεύεται των πλούτο που οι υπόλοιποι δημιούργησαν.
Κι αυτό θα κλιμακώνεται, η ανισότητα θα διογκώνεται, οι φτωχοί θα φτωχαίνουν,
οι μεσοαστοί θα γίνονται φτωχοί και οι πλούσιοι θα συσσωρεύουν τόσο χρήμα
που θα μελαγχολούν στη σκέψη ότι δεν θα ξέρουν που να το πρωτοχαλάσουν!

Κι όμως, αν ψελλίσεις φράσεις όπως ''κοινωνικοποίηση μέσω παραγωγής''
ή ''εθνικοποίηση τραπεζών'', θα πέσουν να σε φάνε!
Φαίνεται ότι προτιμούν φράσεις όπως ''κοινωνικοποίηση των ζημιών''
ή ''ιδιωτικοποίηση των κερδών'', αυτό δηλαδή που συμβαίνει σήμερα με τις τράπεζες.
Όταν κερδίζουν, δικά τους!
Όταν όμως χάνουν (ή δεν κερδίζουν όσα ακριβώς θέλουν), οι ζημιές είναι όλων!

Γιατί όμως δεν τολμάμε να σκεφτούμε μια εναλλακτική λύση;

Να σου πω εγώ γιατί.
Γιατί ο καπιταλισμός μας παρέχει ένα πολύτιμο αγαθό που δεν αναπληρώνεται με τίποτα άλλο.
Κι αυτό είναι η ιδιωτικότητα!
Η ατομικότητα!
Κατάλαβες μεγάλε;
Το δικαίωμα του να μη σε ενοχλεί κανείς (πλην του κράτους που σε φοροπηδάει).
Το δικαίωμα να κάνεις ότι θέλεις στην προσωπική σου ζωή,
στον ελεύθερο χρόνο σου,
δίχως να στα πρήζουν με ιδεολογίες, συλλογικότητες και ουτοπίες!
Ο καπιταλισμός λοιπόν εκφράζει μια βαθιά διαχρονική αλήθεια της ανθρώπινης φύσης.
Ας μην γελιόμαστε.
Δεν πολυγουστάρουμε ο ένας τον άλλον.
(Μόνο όταν ο άνθρωπος νιώθει τελείως αδύναμος και ευάλωτος, στρέφεται προς τον άλλον)
Σκέψεις τύπου ''δέσμευση σε μια ιδέα'' ή '' κοινοί αγώνες'',
όχι μόνο μας φοβίζουν, αλλά και μας απωθούν!
Θέλουμε την ησυχία μας!
Δεν είναι ο φόβος μπας και μας καθίσει στο σβέρκο μας κανας νέος Στάλιν- ο λόγος που
δεν έχει απήχηση η Αριστερά....
Απλώς, Αριστερά σημαίνει κοινοί αγώνες,
τριβή με τον συνάνθρωπο-συναγωνιστή, συλλογικές διαδικασίες,
κινητοποιήσεις, ποίηση, αλληλεγγύη, δέσμευση σε αρχές.
Και στον σύγχρονο άνθρωπο όλα αυτά του φέρνουν αναγούλα.
Διότι αλλοτριωθήκαμε από την τεχνολογία,
από την τηλεόραση,
από το διαδίκτυο,
αλλοτριωθήκαμε από την ύλη!
Δεν θέλουμε τίποτα άλλο από το γυρνάμε από τη δουλεία μας στο σπίτι
και να χαζεύουμε μπροστά από μια οθόνη, σαν ρομπότ,
βαρεμάρα,
φθόνος,
ανθρωποφοβία!

Ταϊστε πορνογραφία, άρτον και θεάματα τον πολίτη.
Και μετά θα δείτε ένα πολίτη ευνουχισμένο, ξεζουμισμένο, άδειο και νωθρό,
που αυτοικανοποιείται -μεταφορικά και κυριολεκτικά-στα όρια της ναρκισσιστικής κατάθλιψης
μπροστά σε μια οθόνη, με πιτσιρίκες, με φωτογραφίες από παρτυ εφοπλιστών,
με την νέα έκδοση της BMW,
έχοντας πια αυτός ο πολίτης νικηθεί και αποδεχτεί πλήρως το μήνυμα του καπιταλισμού,
το οποίο δεν άλλο παρά το : YOU CAN LOOK BUT YOU CANNOT TOUCH!!!!!!
Μπορείς να φαντασιώνεσαι ότι θέλεις,
να χαζεύεις ότι θέλεις,
άλλα όλα αυτά μάλλον δεν θα τα αποκτήσεις ποτέ!
Θα τα αποκτήσεις μόνο αν ανήκεις στους ''τυχερούς'' που μπορούν ακόμα να πάρουν δάνεια,
υποθηκεύοντας το μέλλον τους και θα μετατραπούν σε σκλάβοι των τραπεζών!

Όλη αυτή η αυνανιστική πληρότητα του καπιταλιστικού προστάγματος
είναι κάτι που δεν διατίθεται να θυσιάσει ο λαός.
Κάνοντας ένα φτηνό λογοπαίγνιο, θα μπορούσε επομένως να εξηγηθεί
το ΜΑΛΑΚΑΣ μπροστά από το ΛΑΟΣ που επαναλαμβάνουμε χαρωπά ο ένας στον άλλον.
ΜΑΛΑΚΑΣ ΛΑΟΣ!
Που έπαψε να είναι λαός και προτίμησε να είναι καταναλωτής!
Μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό;
Θέλουμε;


Υ.Γ: Δεν τρέχει τίποτα που δεν πολυγουστάρουμε ο ένας τον άλλον
πλην των ολίγων που μας περιβάλουν ( και αυτό όχι πάντα),
δεν τρέχει τίποτα που είμαστε φίσκα στην εμπάθεια, στα συμπλέγματα,
στις προκαταλήψεις, στην ξενοφοβία και στην γενικότερη ανθρωποφοβία.
Σοβαρολογώ, δεν ειρωνεύομαι!
Αυτά υπήρχαν και πάντοτε θα υπάρχουν.
Δεν πρέπει να σκεφτούμε επομένως ιδεαλιστικά,
αλλά πρακτικά.
Απειλούμαστε με αφανισμό από το 1% των ισχυρών.
Επομένως μας συμφέρει να ενωθούμε.
Για να επιβιώσουμε.
Δείτε το έστω ωφελιμιστικά!


Μάνος Σαββιδακης

2 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Μεσ’ τα «σκουπίδια» γεννήθηκα, μεσ’ τα «απόβλητα» μεγάλωσα….μα φτάνει πια αυτή η μόλυνση!!! Γύρισα μέσα μου και αντίκρισα μια σκοτεινή χαβούζα!
      Φόβος, θυμός, θλίψη, αδικία, βία, ανταγωνισμός, υποταγή και μίσος!
      Δεν είμαι εγώ… ΑΥΤΟ!
      Που είναι η χαρά, η φιλία, η αδελφοσύνη, η αγάπη, η δημιουργικότητα, η ελπίδα….Που;
      Σκάβω με τα γυμνά μου χέρια, ματώνω και πονάω, αλλά ΟΧΙ δεν παραιτούμαι! Θα φτάσω ως το τέρμα! Ώσπου ν’ αντικρύσω την καθαρή λάμψη του ΕΙΝΑΙ μου!
      Να ξυπνήσω και να θυμηθώ!
      Να σταθώ όρθιος, να υψώσω το βλέμμα μου στον Ουρανό και να φωνάξω…..ΕΙΜΑΙ ΦΩΣ !!!

      Μάνος Σαββιδάκης

      Διαγραφή