Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Θα ξαναμιλούσε ο Σεφέρης σήμερα;;




Γιργος Σεφέρης στ πρτα χρόνια τς δικτατορίας εχε πιλέξει τ σιωπ κα τν ρνηση ν δημοσιεύσει δουλειά του στν λλάδα. Στς 28 Μαρτίου το 1969, δυ χρόνια πρν τ θάνατό του, ποφασίζει ν μιλήσει γι πρώτη φορ δημόσια κα ν καταγγείλει τ Δικτατορία. δήλωσή του στ BBC κανε τεράστια ασθηση στν λλάδα κα τ ξωτερικ κα δωσε δύναμη κα λπίδα στ ντιδικτατορικ κίνημα
«Πάει καιρς πο πρα τν πόφαση ν κρατηθ ξω π τ πολιτικ το τόπου. Προσπάθησα λλοτε ν τ ξηγήσω. Ατ δ σημαίνει διόλου πς μο εναι διάφορη πολιτικ ζωή μας. τσι, π τ χρόνια κενα, ς τώρα τελευταα, παψα κατ κανόνα ν γγίζω τέτοια θέματα· ξάλλου τ σα δημοσίεψα ς τς ρχς το 1967 κα κατοπιν στάση μου - δν χω δημοσιέψει τίποτα στν λλάδα π τότε πο φιμώθηκε λευθερία - δειχναν, μο φαίνεται, ρκετ καθαρ τ σκέψη μου.
Μολατατα, μνες τώρα, ασθάνομαι μέσα μου κα γύρω μου, λοένα πι πιτακτικά, τ χρέος ν π να λόγο γι τ σημεριν κατάστασή μας. Μ λη τ δυνατ συντομία, ν τί θ λεγα:
Κλείνουν δυ χρόνια πο μς χει πιβληθε να καθεστς λωσδιόλου ντίθετο μ τ δεώδη γι τ ποα πολέμησε κόσμος μας κα τόσο περίλαμπρα λαός μας στν τελευταο παγκόσμιο πόλεμο. Εναι μία κατάσταση ποχρεωτικς νάρκης, που σες πνευματικς ξίες κατορθώσαμε ν κρατήσουμε ζωντανές, μ πόνους κα μ κόπους, πνε κι ατς ν καταποντιστον μέσα στ λώδη στεκούμενα νερά. Δ θ μο ταν δύσκολο ν καταλάβω πς τέτοιες ζημις δ λογαριάζουν πάρα πολ γι ρισμένους νθρώπους.
Δυστυχς δν πρόκειται μόνον γι᾿ ατ τν κίνδυνο. λοι πι τ διδάχτηκαν κα τ ξέρουν πς στς δικτατορικς καταστάσεις ρχ μπορε ν μοιάζει εκολη, μως τραγωδία περιμένει ναπότρεπτη στ τέλος. Τ δράμα ατο το τέλους μς βασανίζει, συνειδητ συνείδητα, πως στος παμπάλαιους χορος το Ασχύλου. σο μένει νωμαλία, τόσο προχωρε τ κακό.
Εμαι νας νθρωπος χωρς κανένα πολύτως πολιτικ δεσμ καί, μπορ ν τ π, μιλ χωρς φόβο κα χωρς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τν γκρεμ που μς δηγε καταπίεση πο κάλυψε τν τόπο. Ατ νωμαλία πρέπει ν σταματήσει. Εναι θνικ πιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στ σιωπή μου. Παρακαλ τ Θε ν μ μ φέρει λλη φορ σ παρόμοια νάγκη ν ξαναμιλήσω».

Υ.Γ Αλήθεια που είναι οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου, όχι να παρακολουθούν σαν απλοί θεατές ούτε να αγωνίζονται καλλυμένοι πίσω από στήλες εφημερίδων ασφαλείς και βολεμένοι,  αλλά να βρίσκονται δίπλα στον πολίτη, να μιλάνε στην ψυχή του που έχει ανάγκη να ακούσει για ελπίδα και φως
Μήπως  στις μέρες μας η εσωστρέφεια του πνευματικού ανθρώπου είναι πολυτέλεια, πνευματικός ναρκισσισμός, ηθικό ατόπημα, επικίνδυνη ολιγωρία για την εθνική υπόσταση της χώρας μας;
Ψιλά γράμματα....

Φ.Α



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου