Όταν το κύριο άρθρο των New York Times της Πέμπτης 8/11/2012
κα
ι σε ελληνική μετάφραση έχει αυτό τον τίτλο, με το
περιεχόμενο που θα δούμε και παρακάτω, τότε τα πράγματα είναι κάτι παραπάνω από
σκούρα. Για τον απλό πολίτη σαν κι εμένα, που δεν είναι ούτε οικονομολόγος,
ούτε δημοσιογράφος και ο οποίος τα τελευταία δύο και χρόνια βομβαρδίζεται από
περίπλοκες και μακροσκελείς αναλύσεις «ειδικών» αλλά και δηλώσεις πολιτικών,
τις περισσότερες φορές αντικρουόμενες, τόσο για το τι έφταιξε που φτάσαμε εδώ
που φτάσαμε όσο και για το ποια είναι η καλύτερη θεραπεία που θα μας επιτρέψει
να ορθοποδήσουμε,
τότε το κύριο άρθρο μιας από τις εγκυρότερες και σοβαρότερες
εφημερίδες στον κόσμο, έρχεται σαν καταπέλτης να πει την πικρή αλήθεια με λόγια
απλά, πολύ απλά, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων όλα τα περίπλοκα, τα
μακροσκελή και τα ακαταλαβίστικα μα τα οποία μας βομβάρδισαν και μας
βομβαρδίζουν οι «ειδικοί».Αξίζει πραγματικά να διαβάσει κανείς το άρθρο αυτό. Αυτά που λέει τα έχουμε ξανακούσει εδώ και εκεί, ποτέ όμως τόσο καλά δεμένα μεταξύ τους, τόσο απλά αλλά και συνάμα τραγικά.
Μερικά από τα κυριότερα σημεία του άρθρου:
-Είναι γεγονός ότι οτιδήποτε περιλαμβάνει αυτό το πακέτο
λιτότητας έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει παταγωδώς στο παρελθόν
-Τα συγκεκριμένα ανούσια βήματα δεν θα μπορέσουν να
καταστήσουν πληρωτέα ρα δάνεια της Ελλάδας ούτε να ισοσκελίσουν τον
προϋπολογισμό της ή να βοηθήσουν στην υιοθέτηση των απαραίτητων για την
οικονομία της Ελλάδας διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
-Αντιθέτως θα συρρικνώσουν περαιτέρω μία οικονομία η οποία
έχει ήδη συρρικνωθεί στο απίστευτο ποσοστό του 25% τα τελευταία χρόνια
καθιστώντας τη δημοσιονομική προσαρμογή σχεδόν αδύνατη.
-Η επιλογή της λιτότητας ως λύση υποτίθεται ότι θα μείωνε το
χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό προς το ΑΕΠ της. Το συγκεκριμένο ποσοστό
όμως έχει αυξηθεί παρά τα κουρέματα και τα πακέτα στήριξης.
-Και αυτό επειδή η οικονομία έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο
βαθμό. Και τα νέα μέτρα αναμένεται να τη συρρικνώσουν επιπλέον κατά 9%.
-Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, τη στιγμή
που «κλείνει» την οικονομία της. Πρέπει να δημιουργήσει δουλειές για τους
ανέργους της.
-Ο μόνος δρόμος είναι με επιπλέον απομείωση του χρέους ,
χαμηλότερα επιτόκια και με άνοιγμα της κλειστής αγοράς εργασίας.
Στη συνέχεια αφού αναφέρεται στην Καγκελάριο της Γερμανίας
Ανγκέλα Μέρκελ ως βασικό εμπνευστή αυτής της πολιτικής με τα μάτια της
στραμμένα στις προσεχείς εκλογές στη Γερμανία, καταλήγει ότι η συγκεκριμένη
τακτική μπορεί να είναι μια καλή φόρμουλα για να κερδηθούν από την κυρία Μέρκελ
οι εκλογές, αποτελεί ωστόσο μια βαθειά, και περιττή, τραγωδία για την Ελλάδα.
Αυτά δεν τα λέω εγώ βέβαια, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας,
αλλά οι Times της Νέας Υόρκης. Η αίσθηση ότι όσα έχουμε μέχρι τώρα υποστεί, οι
στρατιές των ανέργων που έχουν δημιουργηθεί, η φτώχεια που απλώνεται σε όλη την
κοινωνία, η ανέχεια και η διάλυση του κοινωνικού ιστού και που όλα αυτά θα
ενταθούν όταν θα εφαρμοστούν τα νέα σκληρά μέτρα που ψηφίστηκαν προχτές από την
Βουλή, η αίσθηση λοιπόν ότι όλα αυτά είναι «τζάμπα κόπος», είναι αυτό που κάνει
το ποτήρι που πίνουμε και θα συνεχίσουμε να πίνουμε στο μέλλον, αληθινό κώνειο.
Τέλος, σχετικά με το κώνειο και τον Σωκράτη στον οποίο
παραπέμπει αυτή η ιστορία, ήθελα να εκφράσω μια προσωπική άποψη. Ο Σωκράτης
πίνει το κώνειο αποδεχόμενος την καταδικαστική ετυμηγορία των δικαστών ενώ ο
ίδιος πιστεύει πως είναι, και είναι, αθώος. Εισάγει έτσι για πρώτη φορά
την απόλυτη υποταγή του ατόμου στο κοινωνικό σύνολο και την επικράτηση του
δικαίου που επιβάλλει η εκάστοτε εξουσία πάνω στο άτομο ακόμη και όταν το
δίκαιο είναι με το μέρος του τελευταίου. Αυτός είναι, κατά τη γνώμη μου, και ο
λόγος που μας τον κοπανάνε τόσο πολύ, ως παράδειγμα προς μίμηση, από τα σχολικά
μας θρανία! Αυτό βέβαια είναι μια άλλη ιστορία…
Φ.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου