Μια γενιά πίσω από τα κάγκελα!!!

Μου έλεγε πριν μερικές μέρες κάποιος γεννημένος κάπου στη δεκαετία του '50
ότι ήμαστε μια γενιά χαμένη.
Εγώ αρνούμαι να υιοθετήσω τον όρο ''χαμένη γενιά'' για όλους εμάς
που γεννηθήκαμε την δεκαετία του '70.

Το παιχνίδι είναι ακόμα ανοιχτό και έχουμε την ευκαιρία να ξαναγράψουμε
τους όρους του.
Όμως πρέπει πρώτα να στρέψουμε το βλέμμα μας εντός μας.
Να δούμε ότι ρισκάραμε ελάχιστα,
ότι βολευτήκαμε ενδεχομένως σ'ένα περιβάλλον που μας επέτρεπε να υπάρχουμε
χωρίς να ονειρευόμαστε και να διακινδυνεύουμε,
ότι αναμασήσαμε θεωρίες και ιδεολογίες που μας φορέθηκαν ως παγκόσμιες αλήθειες!

Σήμερα η γενιά μας απουσιάζει ηχηρά από το προσκήνιο του δημόσιου διαλόγου.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις στο δημόσιο χώρο κυριαρχούν τα αιτήματα
και οι διεκδικήσεις παλαιότερων γενιών!

Αργήσαμε να ενηλικιωθούμε,
κρυφτήκαμε πίσω από χρόνια σπουδών και αναζητήσεων και τώρα βρισκόμαστε
εγκλωβισμένοι στα όνειρα που είχε η γενιά των γονιών μας
συνειδητοποιώντας ότι μεγαλώσαμε σε ένα επίχρυσο κλουβί.

Τώρα μια δυνατή και επίμονη καταιγίδα πέφτει πάνω στο κλουβί και το αποχρωματίζει,
αφαιρώντας το στρώμα του χρυσού και αφήνοντας να φανεί ότι από κάτω
υπάρχει απλώς το μέταλλο της κατασκευής.
Αυτό το υλικό που μας θυμίζει ότι όλα τα κλουβιά είναι τα ίδια...
...Ότι όλα τα κλουβιά έχουν την ίδια λειτουργιά!!!
Σου στερούν την ελευθερία να κινηθείς όπως θέλεις,
ενώ εσύ εκτίθεσαι ως σπάνιο πτηνό!

''Θαυμάστε τα πτυχία τους, θαυμάστε τα σώματα τους, θαυμάστε την υγεία τους,
τα σπίτια, τις ανέσεις και τα ταξίδια τους''...
Αυτή είναι η γενιά μας, μία γενιά έκθεμα...
Χωρίς κίνητρο να ονειρευτεί, να ηγηθεί, να χαράξει ρότα...

Μια γενιά κλεισμένη στο επίχρυσο κλουβί της που τις έφτιαξαν οι γονείς της,
με το σεμέν της μαμάς από πάνω,
που έμαθε να κάνει χαβαλέ, να αποδέχεται προνόμια που στηρίζονται σε αδικίες,
να δέχεται δουλειές από ρουσφέτια, να αναπαράγει στερεότυπα.

Μια γενιά φοβισμένη, ενοχική κι άτολμη, χωρίς οράματα, χωρίς πυξίδα,
χωρίς δικές της αφηγήσεις, χωρίς δικά της επιχειρήματα.
Μια γενιά χωρίς συνείδηση.
Είναι αυτή η γενιά έκθεμα που λατρεύει τον καθρέφτη,
η γενιά που γατζώνεται πάνω σε ιδεολογικές κι άλλες παραδόσεις
γιατί φοβάται να διατυπώσει αυτά που την απασχολούν.
Η γενιά που απέφυγε να διεκδικήσει με τόλμη τις επιθυμίες της.

Τη γενιά μας, όπως και κάθε γενιά, την καθόρισε περισσότερο
το βλέμμα των προκατόχων της παρά η δική της θέληση!
Είναι ώρα σιγά σιγά αυτή η γενιά να γίνει αυτό που είναι.
Να διακινδυνεύσει, να τολμήσει, να διατυπώσει τα αιτήματα και τις επιθυμίες της.
Και πολύ άργησε, λέω εγώ!

Μάνος Σαββιδάκης


Πουλιά, σε κλουβί φυλακισμένα...
Στην πλάνη σου μέσα, νομίζεις φροντίδα πως δείχνεις...
Μην απορείς γιατί αργοπεθαίνουν...
Τα όνειρα πρέπει ελεύθερα ψηλά να πετούν,
αλήθεια να γίνουν...
Σκιά τα κάνεις τώρα,
μ'αόριστα δεσμά στο κλουβί του μυαλού σου...
Γι'αυτό σου είπαν όνειρα να τα λες...
Κλειδωμένα για πάντα να τα'χεις...