Νίκησε τον πόλεμο μέσα στο κεφάλι σου!!!

Πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που η λογική σου τα απορρίπτει,
όμως ο κόσμος γύρω σου δεν αντιλαμβάνεται τις ρυτίδες
που έμαθες να κρύβεις τόσο επιδέξια!
Επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα η φτηνή ανούσια εκτόνωση της ομορφιάς που έκρυβες.
Ψάχνεις να επαληθεύσεις αν είσαι αλλόκοτος γιατί έτσι νιώθεις,
όμως το αλλόκοτο είναι φυσιολογικό κι έτσι το βάζεις στη ζωή σου τελικά,
χωρίς ενοχές πλέον.


Έχει περάσει τόσο καιρός και ίσως δεν μπόρεσες να αναρωτηθείς γιατί η σχολική σου
εμπειρία ήταν τόσο επιθετική στα όνειρα σου.
Ίσως δεν σκέφτηκες ποτέ την ποιότητα της γνώσης που αναγκάστηκες να πάρεις.
Δεν σκέφτηκες τι αντίκτυπο είχε σε εσένα η φρικτή διαδικασία του τρόπου που εξετάστηκες
και τον φτηνό τρόπο που σε έχρισαν επιστήμονα, σε ιδρύματα που δυσωδία
σε έκανε να αισθάνεσαι τόσο μόνος για τα συναισθήματα που σου βιάσανε
με σκληρότητα και επίγνωση του τι διαπράττουν!
Σε πέταξαν βιαστικά στην κοινωνία χωρίς να ξέρεις να κρίνεις, να ερωτεύεσαι,
να αμφισβητείς, να πιστεύεις στον εαυτό σου, να διεκδικείς, να ξέρεις να απαιτείς,
να ξέρεις τον τρόπο να παίρνεις αλλά το πιο σημαντικό να ξέρεις τον τρόπο να δίνεις!
Δεν σε δίδαξαν ποτέ τα ανθρώπινα δικαιώματα που δήθεν έχεις και δέχτηκες
ότι η θεωρία και η πράξη είναι δύο χώρες που έχουν άλλο κλίμα
και δεν συνορεύουν μεταξύ τους.

Έκανες τον σταυρό σου κάθε πρωί, ενώ σκεφτόσουν ότι αυτοί που σου έμαθαν
αυτή την κίνηση κάτι περισσότερο θα ήξεραν παραπάνω,
κάτι περισσότερο από την φτωχή σου γνώση που σου έδινε πρόσβαση
σε ένα όνειρο χτισμένο στο ψέμα,
από ανθρώπους που θέλουν να ζεις μέσα στην άγνοια,
χαμένος στον λαβύρινθο της ανασφάλειας σου.
Προβληματική η μετάδοση της γνώσης, από εκπαιδευτικούς με σβησμένη τη φλόγα του οράματος
και ανίκανους να σπάσουν τις δυνάμεις της συμβατικότητας!
Δεν σου δίδαξαν ποτέ πως να αντιστέκεσαι στη διαφήμιση,
δεν σου είπαν ποτέ ότι η τηλεόραση δεν έχει χώρο για αξίες και ηθική,
δεν σου είπαν ποτέ ότι η αγάπη είναι μαγκιά
και μαγκιά είναι η επίδειξη της διαφορετικότητας!
 Ενώ εσύ έπασχες από επίδειξη μιας νοσηρής διαφορετικότητας.
Δεν σου είπε ποτέ κανείς ότι διαφορετικός γίνεσαι όταν ξέρεις να ψάχνεις,
όταν ξέρεις να δίνεις και να δέχεσαι κάτι καινούργιο.
Σου άδειασαν τόσο πολύ την ψυχή που μόνο τα ρούχα σου σε έκαναν να δίνεις φως
στο κορμί σου.
Σε μπέρδεψαν τόσο πολύ που γρήγορα πιάστηκες από σάπια χερούλια,
ήξερες ότι είναι σάπια όμως κοίταζες ψηλά, εσύ και η μύτη σου,
ενώ η δύναμη ήταν στα πόδια σου!

Ταυτίστηκες με ιδέες που δεν είχες καμιά σχέση.
Φώναξες συνθήματα για μια ομάδα, τσακώθηκες γιατί εσύ ήσουν κόκκινος
και ο άλλος πράσινος και κάποιος κίτρινος,
και εκείνος ο κίτρινος ψήφιζε πράσινο και ο κόκκινος ψήφιζε μπλε
και κάποιος ακόμα ψήφιζε κόκκινο και φώναζε για κάτι μπλε...
Δεν πίστεψες ποτέ στον εαυτό σου,
μα σε παραμμύθιασε η ομορφιά ενός ουράνιου τόξου,
ήταν ψεύτικο όμως και χάθηκε μετά από λίγο.
Ακόμη όμως δεν λες να εγκαταλείψεις την εμμονή σου σε κενότητες.
Μήπως η κενότητα σου δεν αντέχει την αλήθεια της γνώσης και τη διαδικασία της σκέψης;
Η κενότητα σου δεν έχει χώρο.....

Σε κούρασα.
Είναι αυτό το εύπεπτο που θα σε κάνει να ξεχαστείς και πάλι.
Φοβάσαι να γίνεις στόχος, γιατί φοβάσαι να αγγίξεις τον ουρανό.
Είσαι γυμνός σε ένα δρόμο που έχουν χαράξει άλλοι για σένα,
αν σε απασχολεί η γύμνια σου θα τρέχεις γύρω από τα ίδια μονοπάτια
για να κρυφτείς από τα μάτια τα δικά σου.
Αυτά είναι οι μεγαλύτεροι κριτές σου.
Όλοι έχουμε κρυμμένο ένα αγνό παρατηρητή του εαυτού μας.
Βρες το ένδυμα της γνώσης,
είναι κρυμμένο μέσα σου σε παλιές σκέψης, πριν σε αλλοιώσει ετούτος ο κόσμος.
Τότε πάτα ξανά με νέα δύναμη στο έδαφος και μη κοιτάς ψηλά,
ο εχθρός είναι μπροστά και έρχεται καταπάνω σου!!!!!
Τρέξε και άλλαξε αυτό τον δρόμο,
φτιάξε το μονοπάτι όπως θέλεις εσύ να το περπατήσεις!!!

Μάνος Σαββιδάκης