Ανησυχίες

Στους καιρούς μας που οι περισσότεροι νιώθουμε ότι όλα τα κοινωνικά και πολιτικά συστήματα έχουν αποτύχει, είμαστε υποχρεωμένοι να άγουμε τα παιδιά μας στον δρόμο που θεωρούμε σωστότερο και που η κοινωνία σε τοπικό επίπεδο έχει υποβάλει ως επιθυμητό.

Η κατασκευασμένη αυτή κατάσταση μας έχει φέρει όλους στα πρόθυρα της απελπισίας αλλά δεν πρέπει να μας κάμψει. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς θα αποδείξουμε την πραγματική μας αξία σαν άνθρωποι και αυτό θα γίνει με τον τρόπο που θα προστατέψουμε το σπόρο του αύριο

και με το πώς θα τον προετοιμάσουμε με εφόδια, κρίση και πάνω απ’ όλα με όνειρα και προσδοκίες για το μέλλον.

            Στο σχολείο αυτή η πραγματικότητα έρχεται σε σφοδρή μετωπική σύγκρουση με την υποτιθέμενη στοχοθεσία της εκπαίδευσης. Το εκπαιδευτικό σύστημα ως η μύτη του παγόβουνου φαίνεται να είναι ο φορέας της γνώσης και των μεθόδων για να αδράξουν οι νέοι μας την ζωή απ’ τα γκέμια και να οδεύσουν προς την επιτυχία, την ευημερία και την μακροημέρευση. Δυστυχώς όπως όλοι γνωρίζουμε η μύτη του παγόβουνου είναι ελάχιστο κομμάτι του όγκου του και δεν αποτελεί σημείο επικινδυνότητας καθότι ορατή. Το πραγματικά επικίνδυνο κομμάτι είναι αυτό που είναι βυθισμένο στο νερό και διαφεύγει της προσοχής μας.

 Τα όχι και τόσο καλοπροαίρετα σχέδια των ιθυνόντων του εκπαιδευτικού σχεδιασμού, επιστημόνων υποχείρια στις δυνάμεις του κέρδους, έχουν σαν σκοπό να κάμψουν την ανθρωπιά και την κοινωνική ευρυθμία όπως την γνωρίζουμε δεν αναγράφονται στα Α.Π.Σ (Αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών ). και Δ.Ε.Π.Π.Σ. (Διαθεματικό ενιαίο πλαίσιο προγράμματος σπουδών ) των εγχειριδίων των εκπαιδευτικών.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός, η αποστασιοποίηση, ο ατομικισμός, ο θρησκευτικός αποπροσανατολισμός, το αίσθημα της μοναξιάς, η γραναζοποίηση δεν αναφέρονται πουθενά, σε καμιά εγκύκλιο ή οδηγία του υπουργείου. Στην πράξη όμως είναι από τα συχνότερα μη επιθυμητά αποτελέσματα που συναντάμε στην εκπαίδευση.

Ναι το υπουργείο παρέχει τα απαραίτητα και προβάλει το στόχο της μαθησιακής επιτυχίας ως εξασφάλιση της επιτυχίας και στην ζωή πάντα μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας του κέρδους και της οικονομικής ανισότητας.

Ναι τα παιδιά μας έχουν τη δυνατότητα να μορφωθούν, έχουν τη δυνατότητα να διαπρέψουν εκπαιδευτικά ακόμα και δωρεάν χάρις τις πολυπληθείς υποτροφίες, να γίνουν λαμπροί επιστήμονες, λόγιοι και προφήτες μιας νέας εποχής, πρωτοπόροι και καινοτόμοι ΜΟΝΟΝ βέβαια αν ο τομέας τους αποτελεί κάποιο παράρτημα οποιουδήποτε εταιρικού μεγιστάνα που μακροπρόθεσμα θα επιφέρει πολλαπλάσια κέρδη από τις δαπάνες που έγιναν για τις σπουδές και την ερευνητική εργασία των επιστημόνων.

Για να μην επωμιστώ τον ρόλο του αγγέλου των κακών μαντάτων, πρέπει να αναφέρω ότι η χώρα μας σε όσο  δυσμενή κατάσταση και αν μοιάζει να είναι στα μάτια μας, στέκει φάρος ελπίδας ενάντια σ’ αυτή τη μεθοδευμένη εξαθλίωση. Άλλωστε  ακριβώς αυτή την ζεστασιά των τοπικών κοινωνιών, την φυλετική ενότητα, αλλά και την κατανόηση της πολυσχιδούς της φύσης, το έμφυτο αίσθημα της αισιοδοξίας και της απαράμιλλης ικανότητας του λαού μας να ανταπεξέρχεται σε οποιεσδήποτε συνθήκες προκαλούν τον φθόνο πολλών. 

Ακριβώς αυτά είναι που τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια οικονομικά κέντρα εξουσίας θέλουν να χτυπήσουν ώστε να εδραιώσουν και στη μικρή αλλά πλούσια αυτή γωνιά της ευρωπαϊκής ηπείρου την κυριαρχία τους, έτσι ώστε ως υποχείριο ή προτεκτοράτο τους να εξυπηρετεί στρατιωτικούς, πολιτικούς σκοπούς.

Πέραν αυτών δεν πρέπει να μας διαφεύγουν οι βλέψεις τους για την χώρα μας από άποψη αναψυχής. Φανταστείτε όλη την Ελλάδα σαν ένα ατελείωτο τουριστικό θέρετρο. Μπορείτε; Αυτοί το έχουν κάνει. Το μόνο που λείπει είναι να την οργανώσουν έτσι ώστε όλοι σ’ αυτό τον τόπο να δουλεύουν σ’ αυτόν τον τομέα. Γι’ αυτό και ο πρωτογενής τομέας, η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία στην χώρα μας συρρικνώνονται συνεχώς. Αντίθετα προάγεται κατακόρων η ενασχόληση με τον τριτογενή τομέα των τουριστικών. Σε μια χώρα όπου πλέον ο μέσος πολίτης της δεν έχει το χρήμα και τα μέσα να απολαύσει τα τουριστικά αγαθά θα είναι επιτυχής μόνο όποιος δημιουργεί η εργάζεται σε επιχειρήσεις που εξυπηρετούν τους εύρωστους οικονομικά βόρειο Ευρωπαίους .ορίστε και το προαναφερθέν θέρετρο.

Δυσκολευόμενοι λοιπόν πολύ να το καταφέρουν πολιτικά με μια σειρά καθοδηγούμενων προδοτικών κυβερνήσεων, κοινωνικά  παρεισφρύοντας παντού με τα προϊόντα και την συνεχόμενη προβολή κοινωνικών προτύπων και συνηθειών μέσω της τηλεόρασης και της διαφήμισης και εφόσον η στρατιωτική επέμβαση είναι κατακριτέα χάρις το ίδιο το δικό τους λάθος τον Ο.Η.Ε  χτυπούν τώρα με το ισχυρότερο όπλο τους το χρήμα.

Αναφέρθηκε και παραπάνω και θα επιμείνω.

Η Ελλάδα άντεξε τα πάντα και ο ανελέητος αυτός πόλεμος εναντίων της για τον ήλιο, την θάλασσα της, τη φέτα και το λάδι, δεν έχει ακόμα κριθεί. Με όρους λοιπόν στρατιωτικούς πρέπει να ισχυροποιήσουμε τις τάξεις μας έχοντας άρτια προετοιμασμένες εφεδρείες.

Οι γηραιότεροι έχουν ζήσει πολλά και δεν νιώθουν φόβο, οι νεότεροι ζήσανε καλά χρόνια και δε θα δεχτούν να χάσουν σπιθαμή από την καλοζωία τους. Μα γι’ αυτά τα νέα φυντάνια της ζωής τα παιδιά του σήμερα πρέπει να λειτουργήσουμε προστατευτικά, να τα θωρακίσουμε και να τους παρέχουμε ότι είναι απαραίτητο για να εφοδιαστούν με τα καλύτερα εργαλεία γι’ αυτήν την ατέρμονη μάχη.

  Δεν πρέπει να κάνουμε την παραμικρή υποχώρηση όταν το θέμα έρχεται στην ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών μας.

Πίσω στο σχολείο λοιπόν, το παιδί της χώρας μας έρχεται για να κατακτήσει την κορυφή του παγόβουνου, αλλά δίχως να το καταλάβει υποσυνείδητα δηλητηριάζεται και επιφορτίζεται απ’ όλο το βυθισμένο και αφανή όγκο. Τα καλοσχεδιασμένα προγράμματα σπουδών φαίνονται αθώα αφήνοντας στους εκπαιδευτικούς την πρωτοβουλία να πράξουν ελεύθερα, ενώ παράλληλα άλλες εντολές από το υπουργείο για την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων την αναιρούν. Ο δάσκαλος έρχεται αντιμέτωπος με το γεγονός ότι , αν δεν παρεκκλίνει από τα σχέδια του υπουργείου και καλύψει τους στόχους, την ύλη, τις δραστηριότητες που αυτό ορίζει , θα θεωρηθεί επιτυχής.

Έχοντας υπόψη του όμως ότι έτσι κατασκευάζει κατά την λαϊκή ρήση καινούρια καλογυαλισμένα και ανθεκτικά γρανάζια για την μηχανή, έρχεται η άλλη όψη του νομίσματος και επιθυμεί να αλλάξει την εκπαιδευτική διαδικασία και να ακολουθήσει αυτοσχέδιες φόρμες προσαρμοσμένες στις πραγματικές ανάγκες των παιδιών του κάθε τόπου, με πιο ανθρώπινους στόχους, χωρίς βαθμολόγηση, χωρίς ανταγωνιστικότητα. Σ’ αυτήν τη περίπτωση μπορεί να χαίρει την εκτίμηση των παιδιών και της τοπικής κοινωνίας, αλλά οι εκ των άνω λογής- λογής αξιολογητές, σύμβουλοι, θεωρούν το έργο του παρεκκλίνον και κατακριτέο.

Καταφέρνοντας έτσι αυτό το γερό πλήγμα στον εκπαιδευτικό που είναι η ραχοκοκαλιά της εκπαίδευσης, έχοντας τον περιορισμένο και διχασμένο, έχει επιτευχθεί το πρώτο βήμα για την αποσάθρωση της παιδείας σ’ αυτή τη χώρα. Τα βιβλία έχουν μεταξύ άλλων και μεγάλο ποσοστό γνώσης. Δεν χρειάζεται να τα κατηγορούμε, να τα αφορίζουμε, να τα καίμε. Η γνώση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Είναι ουδέτερη. Στο σχολείο ο δάσκαλος επιλέγει και προωθεί, σύμφωνα με τις ανάγκες την εκάστοτε γνώση, την εμπλουτίζει και την φέρνει στα μέτρα των παιδιών. Αποδυναμώνοντας τον δάσκαλο τα παιδιά μένουν έρμαια ως ναυαγοί στο πέλαγος της γνώσης εν μέσω σφοδρής κακοκαιρίας. Παρομοιάζοντας τα επιπλέοντα ξύλα που το παιδί θα μπορεί να πιαστεί με την οικογένεια, που δε θα βυθιστούν ποτέ και πάντα θα το στηρίζουν, ο δάσκαλος είναι ο καπετάνιος που γνωρίζει να διαβάζει τις γνωστικές κατευθύνσεις, όπως τους θαλάσσιους δρόμους. Δίχως αυτόν πιθανότατα θα λοξοδρομήσει.

Έχοντας τα παιδιά χωρίς κάτι στέρεο από τα μικρά τους χρόνια οδηγούνται σε μια πιο συγχυσμένη νεότητα, χωρίς ελπίδες, όνειρα και αποπροσανατολισμένη από τους κοινούς σκοπούς. Σαθρή παιδεία ισούται με σαθρό μέλλον της χώρας.

Η ημιμάθεια είναι ο δρόμος προς την καταστροφή. Ας σκεφτούμε λοιπόν καλύτερα την επόμενη φορά που θα ακούσουμε για περικοπές στην παιδεία και ας καταλάβουμε ότι οι κυβερνώντες θέλουν να κλείσουν όχι τα σχολεία, αλλά την Ελλάδα.

Αν συλλογιστούμε ότι για την γέννηση της νεότερης Ελλάδας συνέβαλαν άντρες που τους αναφέρουμε ως εθνοπατέρες, ένας εκ των οποίων ο Κοσμάς ο Αιτωλός διακύρηττε, όντας κληρικός ο ίδιος, πως οι Έλληνες να προτιμούν να χτίζουν σχολεία παρά εκκλησίες. Αυτός είναι ο δρόμος για να γεννηθεί και να συντηρηθεί ένα κράτος και το κλείσιμό τους το τέλος του.

Ένας δάσκαλος..... και μισός 

Σέλινο  10-10-2012