ΛΙΓΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ!!!

Υπενθυμίζω τις τρεις κατηγορίες νεύρωσης...ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ-ΥΣΤΕΡΙΑ-ΦΟΒΙΑ.
Και προχωρώ στο ξετύλιγμα του νήματος της ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσης διότι είμαι πλέον
πεπεισμένος ότι δεν και λίγοι εκείνοι που είτε υποφέρουν ήδη, είτε πλησιάζουν προς τα εκεί!
Σαν την πανούκλα του μεσαίωνα μολύνει ακατάπαυστα τον ένα μετά τον άλλον...
Οι ιδεοψυχαναγκαστικοί φτάνουν σε τέτοια άκρα διατήρησης της σκέψης που δεν μοιάζουν
να νοσούν σε κάτι, αλλά η εκμηδένιση ή η άρνηση του Άλλου είναι πανταχού παρούσα στον ιδεοψυχαναγκασμό...Λέει ο τεράστιος Μπρους Φινκ...

Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον δυτικό  κόσμο (και φυσικά αντιλαμβάνομαι την αυθαιρεσία της αναγωγής μου η οποία δεν στηρίζετε πουθενά αλλού πέραν της διαίσθησης μου),
φτάνω πλέον στο συμπέρασμα ότι η δειλία και πλαδαρότητα στα συναισθήματα του ιδεοψυχαναγκαστικού δεν  είναι παρά η δειλία και η πλαδαρότητα στα συναισθήματα του δυτικού ανθρώπου!
Φοβόμαστε να χαθούμε μέσα στον άλλον,
φοβόμαστε τη δέσμευση και την '' αφάνιση'' μας μπροστά στη θεραπευτική αγκαλιά του.
Με τίποτα δεν θέλουμε ο άλλος να αποκτήσει προτεραιότητα!
Αυτό πέρα απόν τον εγωισμό, φανερώνει την προαναφερθείσα δειλία και πλαδαρότητα!
Πες μου τώρα ότι δεν έχεις ακούσει τα παρακάτω...
-ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
-ΘΑ ΔΟΥΜΕ
-ΜΗΝ ΤΟ ΨΑΧΝΕΙΣ
-ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΒΗΜΑ
-ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΩ...
Ο λόγος που δυσκολευόμαστε να δείξουμε εμπιστοσύνη στον Άλλον, δεν είναι μόνο ο φόβος ότι
θα μας προδώσει,
είναι κυρίως γιατί αυτόν που δεν εμπιστευόμαστε είναι πρώτα ο εαυτός μας!
Θα ήταν εξόχως υποκριτικό και βολικό συνάμα να τα ρίξουμε όλα στην οικονομική κρίση
και στο άγχος που μας προκαλεί...
( ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΟ ΑΓΧΟΣ ΠΩΣ ΝΑ ΣΚΕΠΤΩ ΚΑΘΑΡΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΙΔΙΑ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΜΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΑΒΕΒΑΙΗ...)
Όμως, αυτό δεν ξεκίνησε με την έλευση του ΔΝΤ, δυστυχώς, πιστεύω ότι η έλευση των τροικανων
περισσότερο βοηθάει την απομόνωση μας, παρέχοντας το τέλειο άλλοθι ώστε να συνεχίσουμε να είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας, δικαιολογώντας ακόμα πιο πολύ τον παρτακισμο μας και
το σώζων εαυτό σωθήτω!
(το μεγαλύτερο βασανιστήριο από την μεριά του Σαμαρά για την πλειοψηφία των πολιτών
θα ήταν να παραιτηθεί αυτή τη στιγμή και να αναγγείλει μια συμφωνημένη διάλυση των κομμάτων,
και μετά να μας πει ορίστε σας χαρίζω την άμεση Δημοκρατία!!!!)
Γιατί από τη στιγμή που είμαστε ανίκανοποίητοι και ανίκανοι να αφοσιωθούμε βαθιά και αληθινά
σε ένα και μόνο άνθρωπο, πως θα μπορέσουμε να αφοσιωθούμε σε μια ιδέα;
Πως θα μπορέσουμε να βρούμε κοινά πατήματα με εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας
και να εμπιστευτούμε κάποιους να μας οδηγήσουν σε ένα διαφορετικό δρόμο,
όταν ο καπιταλιστικός δρόμος της Ευρωπαικής ένωσης, της μοναξιάς και της απομόνωσης,
είναι ο μοναδικός δρόμος που μάθαμε να περπατάμε;
Στον εικονικό κόσμο που ζούμε, μάθαμε σε κάθε συνάντηση μας με τον Άλλον,
να ψάχνουμε πρώτα το σημείο διαφυγής...ο φόβος για τις ασφυκτικές αβεβαιότητες κατάντησε λατρεία για τον μεταμοντέρνο σχετικισμό, είπε κάποτε κάποιος, που όλοι συναναστρέφονται με όλα,
που θέλουμε να βρισκόμαστε παντού, καταλήγοντας να βρισκόμαστε πουθενά...Λέω εγώ!
Ο ιδεοψυχαναγκαστικός φοβάται τον έρωτα και την δέσμευση
και αυτός που φοβάται τον έρωτα και την δέσμευση, φοβάται και την επανάσταση!
Γιατί η επανάσταση είναι ο έρωτας προς την ελευθερία!!!!
Ο ιδεοψυχαναγκαστικός φοβάται μήπως είναι νεκρός από συναισθήματα
και αυτός που το φοβάται αυτό δεν μπορεί να ζήσει,
δεν μπορεί να παρασυρθεί από τα συναισθήματα του, να αγκαλιάσει, να γευτεί, να δοθεί!
Έτσι αναλώνει την ζωή του σε τελετουργικά ''θανάτου''.
Σε μια ρουτίνα που τον καθησυχάζει, σε μια φυλακή που δεν θέλει να αποφυλακιστεί!
Τελετουργικά θανάτου οι σχέσεις του,
οι συνήθειες του, η ακαταπόνητη εθελοδουλεία του,
ακόμα και ο τρόπος που διαμαρτύρεται, ο τρόπος που διαδηλώνει, τα συνθήματα που λέει,
άλλωστε είναι πολύ πιθανόν τα συνθήματα που έμαθε να είναι τα σωστά,
όμως από την πολύ την επανάληψη σταμάτησε να ακούει ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό που τα
φωνάζει,σε μια γλώσσα νεκρή!
Και ξέρεις τι είναι όλο αυτό;
Είναι η κοινωνία του θεάματος βρε κουτέ!
Που σου έκοψε την γλώσσα να μιλάς...αλλά μόνο να βλέπεις!
Καταλάβατε μάγκες τι είναι ο ιδεοψυχαναγκαστικός;
Είναι εκείνος που αρνείται λυσσαλέα να θεωρήσει τον εαυτό εξαρτημένο από τον Άλλον,
προσπαθώντας να διατηρήσει μια φανταστική σχέση με μια αιτία της επιθυμίας που δεν
είναι εξαρτημένη με κανέναν-εξου και η προτίμηση του για τον αυνανισμό!
Ο ιδεοψυχαναγκαστικός βρίσκει πληρότητα μόνο στον εαυτό του!!!!

καληνύχτα...και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!!!


Μάνος Σαββιδάκης