Η “κωλοτούμπα” του χτες

Κωλοτούμπα: (η) [χωρ. πληθ.] τούμπα κατά την οποία πέφτει κανείς με την πλάτη στο έδαφος και γυρίζει προς τα πίσω, φέρνοντας τα πόδια του πάνω από το κεφάλι του. Συν. (λόγ.) κυβίστηση. (Λεξικό Μπαμπινιώτη).

Γίνεται, δηλαδή, το σώμα  μια μάζα από την οποία σχεδόν δε ξεχωρίζουν τα κάτω από τα πάνω άκρα. Εκεί που πριν λίγα δευτερόλεπτα ήταν τα πόδια , βρίσκεται τώρα το κεφάλι  και σε λίγο η πλάτη  και πάλι πίσω. Υποδηλώνει τη συνεχή εναλλαγή ετερόκλητων σωματικών μελών.

Η προσαρμογή ενός πολιτικού άνδρα ή φορέα στην πραγματικότητα των εξελίξεων είναι χάρισμα, είναι αρετή. 

Το να αντιλαμβάνεται κάποιος ότι κινείται σε λανθασμένη κατεύθυνση και να προβαίνει σε διορθωτικές κινήσεις χρήζει επιβράβευσης και όχι κριτικής. Η ακαμψία, ο δογματισμός και η διαρκής επιδίωξη της ουτοπίας είναι που πρέπει να στηλιτεύονται και να αποτελούν αντικίνητρο για την επιλογή του εκλογικού σώματος.

Από αυτό το σημείο μέχρι να φτάσουμε σε αυτό που ζούμε σήμερα υπάρχει κολοσσιαία απόσταση. 

Υπό το φόβο της κατάρρευσης και της απώλειας των κεκτημένων, πολιτικοί του χρεοκοπημένου παρελθόντος, ενδεχομένως τελούντες υπό την πίεση των κατεστημένων που οι ίδιοι εξυπηρέτησαν, επιδίδονται σε μια ακατάπαυστη εναλλαγή αντιφατικών θέσεων , αντικρουόμενων πράξεων και πολιτικών.

Πολιτικά κόμματα που ήταν πολέμια μιας πολιτικής γίνονται αίφνης σταυροφόροι της, προδικάζοντας την καταστροφή αν η πολιτική αυτή -που οι ίδιοι αποκήρυσσαν ως καταστροφική- δεν επιβληθεί. 

Πολιτικοί που χώρισαν τους δρόμους τους ανταλλάσσοντας βαριές κατηγορίες και εμπρηστικά προσωπικά σχόλια, που δήλωναν ότι ποτέ δε θα συνέπρατταν  ξανά υπό την ίδια πολιτική σκέπη, ξαφνικά μπροστά στο φάσμα της πλήρους αποδόμησης του παλαιοκομματικού κόσμου εναγκαλίζονται δημοσίως και ευαγγελίζονται κοινά πολιτικά οράματα.

 Αρχηγοί κομμάτων που λίγο καιρό πριν κούναγαν το δάχτυλο προς τον κόσμο λέγοντας ότι το μνημόνιο δεν επιδέχεται καμίας διαπραγμάτευσης, τώρα γίνονται μπροστάρηδες της αλλαγής.

Όταν όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε διάστημα λιγότερο του εξαμήνου, πολλές φορές ακόμα και μέσα στην ίδια εβδομάδα, αντιλαμβάνεται κανείς τη μη σοβαρότητα της κατάστασης.

 Η λέξη “κωλοτούμπα” πολύ εύστοχα χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια πολιτική πραγματικότητα στην οποία εδώ και καιρό έπαψαν να υπάρχουν πολιτικές και ηθικές σταθερές. Το τι ψήφιζαν χθες, το τι δήλωναν σήμερα, το τι θα πουν αύριο καμία σημασία δεν έχει γι αυτούς. Σημασία έχει η εφήμερη αποδοχή που θα παρατείνει λίγο ακόμα τη ζωή του σάπιου και καταδικασμένου πολιτικού μοντέλου. Σημασία έχει η στιγμιαία δημοσκοπική άνοδος.

 Σημασία έχει η προβολή εικόνων και δηλώσεων από το ελεγχόμενο μιντιακό σύστημα που θα επηρεάσει τον πολίτη, στον οποίο προσπαθούν να ενεργοποιήσουν φοβικά αντανακλαστικά και να καλλιεργήσουν μνήμη χρυσόψαρου.

Μόνο που ο πολίτης του σήμερα δεν είναι ίδιος πια με τον πολίτη του χτες.

 Ήδη στις εκλογές του Μαΐου ψήφισε για πρώτη φορά με τη λογική και το συναίσθημα και όχι με βάση κομματικές εξαρτήσεις.

 Αυτό ήταν το κυριότερο μήνυμα των εκλογών και κανένα ΜΜΕ δεν το κατέγραψε. Ως πρώτη φορά, το τοπίο που προέκυψε ήταν σαφώς ομιχλώδες, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές: 

Ο πολίτης, που επί σειρά ετών τον εκπαίδευαν συστηματικά να “μην ασχολείται” με τα πολιτικά προκειμένου να μη χώνει τη μύτη του στα πεπραγμένα της ελίτ που λυμαίνονταν τη χώρα, επέστρεψε. Μαθαίνει να ψάχνει, να ενημερώνεται, να κρίνει, να απαιτεί, να μην εγκλωβίζεται. Θέλει δρόμο ακόμα, θα χρειαστεί χρόνο ακόμα, θα περάσει από συμπληγάδες, αλλά η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει.

Και η “κωλοτούμπα” δεν τον γοητεύει πια.

 Τον απωθεί.

 Γιατί αντιλήφθηκε ότι παίζουν με τη ζωή του, την αξιοπρέπειά του, με το μέλλον το δικό του και των παιδιών του.

 Αναζητά το καινούριο και όσο συνεχίζει την αναζήτηση, τόσο θα ανακαλύπτει πράγματα. Και γνωρίζει ότι μάγοι δεν υπάρχουν. Κι αν αυτοί που θα εμπιστευθεί για να επιτύχει τον άμεσο και επείγοντα στόχο της αποδόμησης του σκληρού πυρήνα των χρεοκοπημένων πολιτικών και κομμάτων αποδειχθούν επίσης “κωλοτούμπες” και “παλαιοκομματικοί”, θα είναι ακόμα σκληρότερος μαζί τους.

 Προς το παρόν ο πολίτης δίνει στις ανερχόμενες πολιτικές δυνάμεις μια ανέλπιστη και τεράστια ευκαιρία. Δε δίνει λευκές επιταγές. Καλό θα είναι να το έχουν όλοι υπόψη. Αν οι δυνάμεις αυτές την αξιοποιήσουν, θα μπορέσουν να γίνουν ο  προορισμός και όχι μονάχα το -απαραίτητο- όχημα για τη φυγή από τη φαυλότητα, το οποίο μόλις επιτύχει την αποδόμηση 

Πηγή:http://tsiftes.gr

Φ.Α