Σε βλέπω στο μετρό το πρωί με καλώδια στ'αυτιά
και αδιάφορο με το βλέμμα καρφωμένο στον απέναντι.
Δεν σε βλέπει...Δεν τον βλέπεις!
Σε βλέπω στη δουλειά καλωδιομένο μπροστά σε μια οθόνη
με βλέμμα τυποποιημένο,
ενταγμένο στη λογική της μαζικοποιημένης προσφοράς.
Στο σπίτι πάλι μπροστά σε μια οθόνη
με βλέμμα υπνωτισμένο
από ανούσιες και βλαβερές πολυλογίες!
Στη καφετέρια παίζοντας μ'ένα κινητό αδιάφορος
για την παρέα που είναι γύρω σου.
Στο μπαράκι το βράδυ πάλι μ'ένα κινητό μπροστά σου
να χαζεύεις εικόνες και βιντεάκια πάλι αδιάφορος
για την παρέα που φλυαρεί δίπλα σου.
Την Κυριακή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας
να τρώς και να κοιτάς πάλι αφηρημένα
τη μεσημεριανή εκπομπή στην τηλεόραση
αποφεύγοντας επιμελώς τα σχόλια του πατέρα σου.
Σε βλέπω στο κρεββάτι το βράδυ να χαζεύεις
το ταβάνι αδιαφορώντας πιο όνειρο θα γεμίσει το χώρο σου!
Πρόσεξε γιατί και αυτοί σε βλέπουν κάθε στιγμή...
Και τρίβουν τα χέρια τους...
Βγάζουν ακόμα πιο φοβερά μηχανηματάκια ν' ακούς τη μουσικούλα σου
και να μην παίρνεις χαμπάρι τους ψιθύρους γύρω σου!
Στη δουλειά σου θα σε πείσουν ότι όσο πιο μάνατζερ γίνεις
τόσο πιο ταπεινό και ανάξιο λόγου είναι να ασχολείσαι
με τους εργασιακούς νόμους.
Στο σπίτι θα ρίξουν κι άλλες τηλεοράσεις
ανάμεσα σε εσένα και τους δικούς σου...
...Σχεδόν θα πιάσουν όλους τους τοίχους για να μάθεις να αναγνωρίζεις
τον εαυτό σου μόνο μέσα από ένα παράθυρο!
Στις συναναστροφές σου θα αποφασίσεις να απευθύνεσαι
μόνο με sms ακόμα και σε αυτόν που κάθεται δίπλα σου
γιατί θα βαριέσαι να μιλήσεις!
Τον έρωτα θα συνηθίσεις να τον βιώνεις σαν μια μηχανική συγκεκριμένη κίνηση,
ίσως μάλιστα και κατά βάθος ανούσια!
Θα σου παίρνουν την ενέργεια που δικαιούσαι
και θα στην ξαναπουλάνε με τόκο!
Κι αυτοί που σου φωνάζουν γι' αυτούς σου είναι παντελώς αδιάφοροι.
Τους βλέπουν και τους μετατρέπουν στα μάτια σου
σε εύθυμα γραφικά στοιχεία με τάσεις σχιζοειδούς προσωπικότητας.
Τι ονειρεύεσαι όταν έχεις ξεφύγει απ' όλους και φτιάχνεις το απόρθητο κάστρο
που θα κρύβεσαι για τα επόμενα χρόνια που σου απομένουν;
Δεν είναι ματριξ όλα αυτά, ούτε δρακονιανοί που έχουν κατακτήσει
μυστικά τον πλανήτη χωρίς να πάρουμε χαμπάρι!
Άνθρωποι είναι κοινότυποι , κοιλιόδουλοι, ατομιστές,
κλασσικοί αδιάφοροι προς τον πλησίον,
άπληστοι, αχόρταγοι που ζουν και υπάρχουν και μεγαλώνουν μέσα
από τη δικιά σου μιζέρια!
Δεν είναι σενάρια συνομοσιολογικού τύπου
όπου θα είμαστε οι γοητευτικά ονειροπαρμένοι πράκτορες
που θα τα νικάμε όλα παίρνοντας ένα χάπι
και μ' ένα super διαστημόπλοιο θα καταστρέφουμε τα αλιεν
και θα σηκώσουμε ψηλά τα αυτοσχέδια όπλα μας
ντυμένοι με στολές mad max.
Δεν είσαι ήρωας του warkraft που θα κερδίσεις τη ζωή
πολεμώντας δαίμονες σ' ένα κουτί εικονικής πραγματικότητας
που μπαίνει στο πετσί σου και το ρυτιδιάζει.
Δεν είσαι ο χακερας που θα σπάσει το σύστημα υπολογιστών "μέδουσα"
στο sword fish με τον τραβολτα να σου προσφέρει εκατομμύρια για μια φεραρι
και 25 γλάστρες να σου χαιδέυουν τ' αυτιά!
Δεν είσαι το κοράκι που θα βγει από τον τάφο και με ένα γαμάτο ντύσιμο
θα δέχεσαι τις σφαίρες στο κορμί σου και θα γελάς σαρδόνια!
Δεν είσαι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών που θα σε πάρουν οι αετοί του γκανταλφ
στην αγκαλιά τους μόλις θα έχεις σώσει τον πλανήτη πετώντας το δαχτυλίδι
στο βουνό του χαμού!
Αυτά γίνονται μόνο στο Hollywood...
Εσύ είσαι ο Χ εκ του "χαμένος",
φοβισμένος και στη μιζέρια σου,
που σου ετοίμασαν επιμελώς οι γαμπροί της δυστυχίας σου!
Κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις όχι στον Άρη
αλλά στον ίδιο δρομάκο που ζεις τα τελευταία 20 χρόνια
και ο αγωγός από τα βρωμόνερα ακόμα δεν θα έχει κλείσει
και θα πλημμυρίζει το υπόγειο σου με την πρώτη βροχή!
Εδώ είναι Ελλάδα...
Το θυμάσαι καθόλου αυτό;
Θυμάσαι από τι έχουμε κατορθώσει να επιβιώσουμε μέσα στους αιώνες;
Θυμάσαι πόσες φορές στοιχημάτισαν ότι θα μας εξαφανίσουν από το χάρτη
κι όμως είμαστε ακόμη εδώ;
Θυμάσαι πόσοι έσπασαν τη μούρη τους πάνω μας
κι όσες φορές σπάσαμε τη μούρη μας εμείς, ήταν μεταξύ μας;
Αν τίποτα άλλο δεν νιώθεις ικανός να κάνεις και χάνεσαι, κράτα μια μνήμη!
Κράτα μια μνήμη ελάχιστη του τι θα μπορούσες να γίνεις...
Κράτα τη γιατί θα σου χρειαστεί σύντομα!
Μάνος Σαββιδάκης

γεφυρωνιε...
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ξέρω εσένα!!!!!....είσαι ο πρώτος που ασπάστηκες τη σκακιέρα!!!!...χα χα χα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήmanosS